Παπανικολάου, Γεώργιος

(Κύμη, Εύβοια 1883 – Φλόριντα, ΗΠΑ 1962). Έλληνας γιατρός, παθολογοανατόμος, βιολόγος και ερευνητής. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1904 και βιολογία στο Μόναχο, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1910. Υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στους Βαλκανικούς πολέμους και αμέσως μετά εργάστηκε ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης, όπου παρέμεινε 47 χρόνια και επίσης δίδαξε ανατομία και ιστολογία. Από τις έρευνές του ιδιαίτερη σημασία έχουν οι σχετικές με τα προβλήματα μορφολογίας, φυσιολογίας και ενδοκρινολογίας των οργάνων αναπαραγωγής, και προπάντων η πρωτότυπη μέθοδος έρευνας που επινόησε και η oποία συνίσταται στην κυτταρολογική μελέτη των προϊόντων της αποφολίδωσης των επιθηλίων. Η μέθοδος αυτή, γνωστή διεθνώς ως μέθοδος Παπανικολάου, εφαρμόζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο για την έγκαιρη διάγνωση των νεοπλασιών, ιδιαίτερα του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Στα τελευταία χρόνια πριν από τον θάνατό του ανέάλαβε την οργάνωση του Ινστιτούτου Παπανικολάου, που ιδρύθηκε προς τιμήν του στη Φλόριντα (ΗΠΑ). Ο Γεώργιος Παπανικολάου, που επινόησε μέθοδο διάγνωσης του καρκίνου της μήτρας.